Woensdag 19 december 2012
Een belangrijke hindernis werd gisteren genomen. Het intern leggen van de drainagebuisjes was toch wel een sleutelmoment om de verdere behandeling te kunnen opstarten. Papa kreeg geen enkele sms ’s nachts – de telefoon staat deze weken constant aan – wat toch al een geruststellend gevoel gaf. Harte gedraagt zich op het eerste zicht meer dan behoorlijk, ze herstelt dus best wel goed van de operatie. Het blijft natuurlijk afwachten of er geen infecties ontstaan, en dat wordt pas vrijdag of later zichtbaar.
Van Bea en andere begeleidsters van de crèche krijgt Harte nog enkele kadootjes. Bea heeft lange tijd Harte in haar groepje gehad, Harte had Bea heel graag.
Het is weer een gevarieerde dag. Gelukkig zijn er nog zekerheden (de kine, de kleuterjuf, de spelletjesjuf…). De chirurgen passeren nog om de operatie te ‘evalueren’, op het eerste zicht is alles vlot verlopen. We krijgen ook een bezoek van de zorgcoördinator, van een dienst die de hele praktische kant wat tracht te centraliseren. Morgen komt ze ons alle informatie geven.
In de loop van de voormiddag krijgen papa en mama ook de eerste, voorzichtige, signalen dat Harte tegen kerst wel thuis mag zijn. En hoewel papa het hele kerstgedoe normaal niet super vindt, is hij toch tevreden met deze boodschap. Maar, zoals we al weten, alles kan hier van dag op dag veranderen.
Nu de externe drains weg zijn kan Harte ook uit bed. Uiteraard onder begeleiding, ze kan nog niet alleen staan of stappen. De opdracht is wel om, als ze naar toilet moet, ze naar het grote toilet wandelt en niet meer met de bedpan.
Andere zekerheden zijn het bezoek in de namiddag. Eerst zijn oma Paule en Kim met haar kindjes Ella en Yandi aan de beurt. Ella is een goed vriendinnetje van vorig schooljaar, Yandi zit nu samen met Harte in de klas. Harte vindt het leuk dat er vriendjes en vriendinnetjes op bezoek zijn. Ze brengen het kadootje van de klas mee: een zeer mooi en kleurrijk mutsje (met bloem, vlinder en hartje) dat ze kan aandoen als ze terug naar de klas mag.
Nadien hebben we een tijdje rust. We maken van de gelegenheid gebruik om eens uit de kamer te gaan. In de speelzaal is een klein kerstfeestje aan de gang. We gaan met Harte in de rolstoel naar ginds, zien nu ook wat andere kindjes. Het is de eerste keer dat Harte eens uit de ziekenhuiskamer komt.
Naar de avond toe is het precies samenkomst van de Alfred Nobelstraat. Eerst zijn Kristof, Tanne en Julie aan de beurt. Ondertussen is Harte aan het kleuren gegaan, en dat doet ze heel geconcentreerd. Geen uitdagingen van wie is wie, even zelfs geen Ipad, enkel kleuren. Julie begint mee te kleuren. Maar ze hebben wel megasjieke roze prinsessenschoenen mee, mét hakken. En dat vindt Harte uiteraard super, meer zelfs, ze wil de schoenen aandoen in bed, en dat doet ze tot ze gaat slapen. Voor papa en mama heeft Tanne een verse maaltijd meegebracht, die gaan we met plezier verorberen. Patrick, Marissa en Nieke volgen. Ze brengen een zelf ontworpen paars deken mee, met hartjes erop en met haar naam. Dat dekentje wordt ’s avonds al gebruikt. Na een tijdje is het toch terug Ipad-tijd, Nieke en Harte spelen samen een spelletje. En tot slot vallen ook opa Jef en oma Mieke nog binnen.
Mama trekt naar Mechelen, waar ze nog op bezoek gaat bij Els Lagrou, die haar friet en stoofvlees voorschotelt. En ze gaat naar huis met o.a. een gitaar, die kan dienen om tijdens de verdere behandeling Harte ook muzikaal te animeren.
